Nie, nasza Parsza rozpoczyna się opisem praw złodzieja, którego nie stać, by zapłacić za to, co ukradł. Tora następnie przechodzi do opisu jeszcze gorszych sytuacji: ojca, który sprzedaje swą córkę w niewolę, dziecka, które uderza lub przeklina rodziców, mężczyznę, który wdaje się w bitwę itp. Kiedy czytam Parszę na ten tydzień, wypełnia mnie zarówno duma jak i wstyd. Duma z tego, że nasze prawa charakteryzują się taką wrażliwością i wstyd z opisanych sytuacji. Czy my naprawdę robimy takie rzeczy, czy jesteśmy tak źli? Tak, tak robimy; tak, tacy jesteśmy.

Dlaczego Tora rozpoczyna swą pierwszą lekcję na temat prawa cywilnego Żydem winnym kradzieży i nie zdolnym do spłaty swego długu? Raw Samson Raphael Hirsch wyjaśnia, że Tora zawsze wykorzystuje najbardziej ekstremalne przykłady do nauczania halachy. Poznając granice prawa, zostaję wyposażony w narzędzia do nauki mniej ekstremalnych przypadków. Raw Hirsch zwraca następnie uwagę na to, że Tora wybiera przykłady osób, które wypadły tak daleko, że są zupełnie niezdolne do funkcjonowania w społeczeństwie, po to by zademonstrować, że jesteśmy zobowiązani przede wszystkim do okazania miłości i miłosierdzia wszystkim ludziom niezależnie od ich pozycji czy zdolności.

Dlaczego jednak B!g decyduje się wogóle by zaprowadzić nas w tym kierunku po objawieniu? Dlaczego nie rozpocząć prawami szlachetnego życia, zanim pogrążymy się w rozważaniach o tym, jaką sprawiedliwość stosować wobec tych, którzy sami nie potrafią zadbać o siebie? Arogancja - nie istnieje większa przeszkoda dla naszej zdolności do otrzymania Tory, usłyszenia głosu B!ga niż arogancja. Dlaczego Mojżesz otrzymał większą część Tory niż wszyscy inni? Ponieważ był najskromniejszym ze wszystkich ludzi.

A w jaki sposób my, którzy żyjemy po objawieniu, jakie miało miejsce na Synaju, mamy odnieść się do wzniosłego poziomu osiągniętego przez naszych pra-przodków? Czy mamy chwalić się naszymi osiągnięciami, tym, że mamy za zadanie wskazać światu drogę i być światłem dla narodów? To z pewnością kuszące i wielu Żydów wpadło w tę pułapkę. Stąd też zaraz po Synaju B!g przypomina nam, wykorzystując praktyczne przykłady, kim jesteśmy.

Arogancja stanowi największą przeszkodę do wzrostu, zwłaszcza duchowego wzrostu. B-skie objawienie na Synaju musi nam służyć nie jako źródło dumy, lecz raczej jako źródło inspiracji, byśmy wznieśli się ponad naszą dumę. W tym tygodniu B!g bardzo wyraźnie przypomina nam, kim jesteśmy, po to by nasze wspomnienia związane z tym, co osiągnęliśmy, objawienie na Synaju, nie stało się przeszkodą w tym, byśmy byli, kim jesteśmy i byli tym, czego potrzebuje od nas świat.

Szabat szalom!
Z miłością,

Yehoshua